Sport
Van nature ben ik geen sportief persoon. Bij ons thuis werd niet over sport gepraat, behalve dan door de mannen (lees werknemers) in de tuin. Mijn vader keek een doodenkele keer weleens een samenvatting van een voetbalwedstrijd alleen om in de koffiepauze iets zinnigs te kunnen zeggen en mee te kunnen praten.
Wij waren ook geen lid van enige sportvereniging. Het sporten werd er dus zeker niet met de paplepel in gegoten. Mijn zus en ik zaten een poosje op rolschaatsen en ik zelfs nog een blauwe maandag op judo. Daar bleef het in mijn jeugd voorlopig bij.
Toch ben ik in het vervolg van mijn leven wel sportief geweest. In ieder geval heb ik jarenlang gezwommen en aan aqua-aerobics gedaan. Zelfs heb ik nog enige jaren getennist, wat ik erg leuk vond, maar helaas ook geen talent voor had.
Daarna werd het op en af bij een hele reeks aan sportscholen, al dan niet met sauna activiteiten, want na het inspannen is er natuurlijk tijd voor ontspannen. Echt iets om naar uit te kijken. U merkt het al ik solliciteer niet bepaald naar een killerbody.
Sinds 1 december van het vorige jaar ben ik samen met Hans weer lid van een sportschool. En we gaan sinds die tijd ook vrij fanatiek. Samen op onze vrije maandag en ik zelf ga nog een keer op woensdagmorgen naar het zo genoemde Bodypumpen.
Het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik weer wat kilootjes lichter ben en dat mijn uithoudingsvermogen met sprongen vooruit is gegaan. Je hoort weleens dat je met sporten een geluk hormoon aanmaakt maar dat ervaar ik altijd pas als ik na afloop lekker gedoucht en tevreden op de bank zit. Want het blijft me moeite kosten om te gaan…
