Tag archieven: kleinkind

De steek van mijn moeder

Ik vond deze week een briefje van mijn moeder. Het handschrift was onmiskenbaar van haar. Hanenpoten-handschrift, voor mij als kind al onleesbaar, maar nu ontroert het me. Op het briefje staat een breisteek uitgelegd. Voor een dubbel breiwerk volgens wijlen Jobje Steenks. Geen idee wie deze illustere breidster is geweest, maar misschien iemand van wie mijn moeder deze steek heeft geleerd.

Toeval bestaat niet; ik wilde deze week juist een sjaal opzetten voor mijn kleindochter Julia. Lekker een kolletje voor de winter. En die ‘dubbele’ steek waar mijn moeder het over heeft is perfect voor een sjaal. Dus het patroon precies gevolgd en al snel was er een klein proeflapje klaar. De uitleg van mijn moeder was prima, ondanks de hanenpoten.

Opzetten: even aantal steken

Niet te dunne naalden, dit is gebreid op naalden 3,5

Patroon:

1 recht, draad naar voren halen.

1 averecht afhalen, draad naar achter, dit steeds herhalen

laatste steek averecht afhalen.

1e steek volgende toer recht gedraaid breien

afkanten 1 recht, 1 averecht

Het zal wel goed komen met de sjaal voor Julia. Jammer dat ik het aan mijn moeder niet meer kan laten zien. Ze overleed heel plotseling een dag voor haar 85e verjaardag, nu bijna twee jaar geleden.

Toch is het bijzonder dat ze ‘van zich laat horen’, zoals deze week met het briefje. Ik koester dat als een groot geluk.

IMG_9680

Oma

Wat is dat toch; oma zijn. Dat ben je meteen als je je kleinkind in je armen krijgt. Een heel bijzonder moment. Ik heb het inmiddels ook al mee mogen maken en ik vind dat alle cliches rond het oma-zijn waar zijn. Je bent meteen verliefd op zo’n kleinkind. Je eerste is natuurlijk heel speciaal. Opeens weet je weer hoe een baby ruikt en hoe je zo’n wurm vast moet houden. Alle hormonen gaan weer werken. Ik kreeg zelfs pijn in mijn borsten als ik haar bij mijn schoondochter zag drinken. Heel bijzonder allemaal. Maar een baby wordt al heel snel groot en inmiddels is onze kleine Julia al bijna twee jaar. Als ze bij ons komt loopt ze linia recta door naar de keuken om daar haar krentjes te pakken. Ze weet feilloos de weg. Eerst de lade open en het doosje pakken en dan in de andere lade een bakje. Daarna komt ze triomfantelijk naar ons toegelopen om het bakje te laten vullen. Het zijn zo de leuke kanten van het opa en oma zijn. Je kunt ze eigenlijk niet genoeg verwennen. Maar wij houden ons in.. Dat is ook een taak van oma en opa zijn. Niet alles mag natuurlijk, maar wel lekker veel.

Onze kleindochter is een groot geschenk en we zijn stapelgek op haar. Ik hoop dat ik haar mag zien opgroeien en dat we nog heel veel leuke dingen kunnen gaan doen. Wat allemaal? Naar de dierentuin, naar musea, een concert, leren haken en breien (heel belangrijk) en natuurlijk veel met haar kletsen over vroeger. Maar voorlopig houden we het nog even bij de krentjes.

IMG_3057
6F896997-4261-45DE-8B84-CE9F1306E992