Tag archieven: boeken

Lezing

‘Geef jij weleens lezingen? Het is een vraag die mij diverse keren gesteld wordt. En inderdaad dat doe ik weleens. Best wel vaak, vind ik zelf. Vorige jaar een aantal keren en ook voor dit jaar heb ik al een viertal verzoeken gekregen. Waar ik het dan over heb? Over mijn boeken en over mijzelf. Eigenlijk is het een gesproken blog, zo zou je het kunnen noemen. Na het schrijven van een zevental boeken begint mijn naam als schrijfster binnen het Westland best bekend te worden.

Gisteren was ik in de (voormalige) Vluchtheuvel in Maasdijk waar ik Vrouwengroep ‘Lydia’ mocht toespreken. Een gemêleerd gezelschap want wie denkt dat vrouwenverenigingen totaal achterhaald zijn komt bedrogen uit. De dames zijn dan wel op een zekere leeftijd, maar zeer geïnteresseerd. Tijdens mijn voordracht lees ik ook voor uit eigen werk. Het is niet lastig om een stukje te vinden waarmee je zonder twijfel scoort.

De dames genieten van mijn krentverhalen uit ‘Herinneringen van de druivenkrenttijd’ en natuurlijk zijn enkele verhalen uit het boek ‘100 jaar trouwen in het Westland’ heel herkenbaar. Ook het boek ‘Onze reis naar Israël’ geschreven door een oudoom en mijn oma werd een dikke hit. Na afloop komen er direct verhalen en een tip waar ik misschien weer een boek mee zou kunnen vullen.

Schrijven, het blijft mijn passie, maar wie denk dat het schrijven van een boek je rijk maakt moet ik helaas teleurstellen. En dan heb ik nog het voordeel dat ik alles zelf doe. Ook het vormgeven en de opmaak, de PR en de verspreiding bij de boekhandels. Alleen het drukken laat ik aan de professional over.

Over een paar weken hou ik weer een lezing. Benieuwd of er dan ook weer leuke reacties komen.

IMG_7219

Inmiddels heb ik al een aardig oeuvre

Voorlezen

‘’Oma, oma, oma, kijk een muis! Kijk een kikker, kijk een ballon’’. Sinds ik voorleesoma ben op de crèche van mijn kleindochter Julia moet ze mij delen met nog zo’n acht kindertjes. Allemaal peuters in de leeftijd van 2 tot 3 jaar. Allemaal egootjes, maar superlief. Julia is de baas, want het is MIJN oma! Zij wil dus per se altijd op schoot zitten. De andere kinderen begrijpen dat goed en als ze het niet begrijpen zal Julia het nog wel een keertje uitleggen. Het woordje MIJN is voor haar namelijk nogal belangrijk.

Om de veertien dagen ga ik op dinsdagochtend naar Poeldijk. De kinderen kennen me al en noemen me allemaal oma. Ze geven ook en passant informatie over hun neus, nieuwe schoenen, dat ze op de wc kunnen plassen etc. En al komt er in een boekje een ezel voor dan is dat meteen Ezel Mien. De ezel van de kinderboerderij in Poeldijk is heel bekend, dat merk je zo.

De gemiddelde tijd dat peuters je aandacht hebben is ongeveer tien minuten. Best al veel vind ik zelf. Want gezeten op de rode bank met vier of vijf dreumesen die allemaal iets willen zeggen is best heftig. Maar ik moet zeggen dat ik er ontzettend van geniet. De kinderen mogen allemaal zelf een boekje kiezen. Er zijn een paar echte populaire die iedere twee weken voorbijkomen. Krrr kokodil is er één en natuurlijk Nijntje en Kikker. Versjes zijn ook erg leuk en zo vliegt het kleine uurtje zo om.

Als ik wegga staan alle peuters zich te verdringen voor het raam. Mijn eretitel wordt gescandeerd er wordt gezwaaid. Soms wordt er gehuild (vooral door Julia) en ik kijk stilletjes weer uit naar de volgende keer voorleesoma zijn.

index