Mien­

Mien is niet meer. Afgelopen vrijdag is ze na een kort ziekbed ingeslapen. Omringd door haar geliefde verzorgsters. Ruim vijftien jaar hebben we haar gekend als Ezel Mien van de kinderboerderij in Poeldijk. Mien was een begrip in Poeldijk, maar ook daarbuiten. Media-aandacht kreeg ze al jaren geleden toen Mien officieel geadopteerd werd door Sandra en Marjolein. Mijn dochter Marjolein zorgde toen al voor de zwaar verwaarloosde ezel die achter een tuinderswoning in de modder haar dagen sleet. Onderhandelingen met de tuinder (die haar had gekregen van lollige vrienden als huwelijkscadeau) liepen bijna uit op een fiasco. Hij wilde nota bene nog 100 gulden voor haar hebben. Dit terwijl hij nooit naar het beest omkeek. De deal werd echter gesloten en de meiden waren zielsgelukkig. Stichting Mien werd opgericht en er werd geld opgehaald om Mien uit haar nare omstandigheden te halen. Ze werd direct overgebracht naar een warenhuis waar ze tijdelijk kon staan. Daarna heeft ze jarenlang op een weide bij kwekerij Brasil gestaan aan de Scherpenhoeklaan. De meiden vonden het zielig dat Mien altijd alleen moest staan. Een ezel is ten slotte een gezelschapsdier. Er werd contact opgenomen met de Ezel sociëteit in Zeist en daar vandaan kwam op een dag een vriend voor Mien; de ruin Isla.

Isla en Mien zijn bijna tien jaar samen geweest en men spreekt hier van een verstandshuwelijk, want ondanks dat ze niet met, konden ze ook niet zonder elkaar. In 2010 kregen Sandra en Marjolein de kans om de ezels onder te brengen in de leegstaande kinderboerderij in Poeldijk. Al snel werd de boerderij bevolkt door kippen, schapen, geiten, duiven, konijnen en natuurlijk met als stralend middelpunt de ezel Mien.

Mien trad ook op buiten de kinderboerderij. Op vele kinderpartijtjes en jarenlang op Koninginnedag en met het Rondje Poeldijk.  Menig kind heeft nog op haar rug een rondje door het dorp gereden. Maar ook met Palmpasen in de RK kerk van Poeldijk heeft ze jarenlang ‘Jezus’ de kerk binnengereden. Mien deed dit professioneel en zeer beheerst. Altijd lief en gek op aandacht.

Een paar weken geleden werd Mien ziek, ze at slecht en werd met de dag magerder. De verzorgsters van de Kiboe hebben er alles aan gedaan om haar te helpen. Ze werd zelfs nog een paar weken geleden samen met Isla naar Utrecht gebracht om daar onderzocht te worden in het veterinaire centrum. Hier werd haar dieet en medicatie aangepast, helaas kreeg Mien een fikse verkoudheid en is ze aan de bijwerkingen hiervan overleden. We gaan Mien missen, maar hebben mooie herinneringen en weten dat ze als ezel geen beter leven had kunnen wensen bij Sandra en Marjolein.

Nb. Omdat de laatste weken hoge kosten zijn gemaakt voor de dierenarts en medicatie zijn giften voor Stichting Mien en Isla meer dan welkom. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marjolein van der Wilk via info@kiboe-poeldijk.nl of op de website klikken op lid worden. www.kiboe-poeldijk.nl