Amsterdam

Ik heb niks met Amsterdam. Eigenlijk vind ik het een nare stad, met nare mensen. Als ik dit echt zou opschrijven (want ik dacht het eigenlijk alleen maar) dan zou ik enorm generaliseren. En dat wil ik nou ook weer niet. Maar ik heb als provinciaal altijd al een haat/liefde verhouding gehad met steden.

We gingen een nachtje slapen in Amsterdam. Het hotel midden in de stad was voor ons gratis, met dank aan een bruidspaar, waar ik deze zomer een hotelbon van kreeg.

Ik zal proberen uit te leggen waarom ik nooit, maar dan ook nooit in de stad zou kunnen wonen. Ik denk dat het komt omdat ik opgegroeid ben aan een doodlopend tuinderslaantje. Er kwam bij ons dus eigenlijk niet zo vaak iemand en als er iemand kwam dan kwam die voor ons. Ik heb het dan over de melkboer, de bakker, familie en b.v. de vertegenwoordiger van een tuinbouwtoeleveringsbedrijf. Wij woonden namelijk in het laatste huis.

In de stad heb je altijd mensen om je heen. Mensen van allerlei pluimage. Dat kan natuurlijk leuk zijn om naar te kijken, maar ook dodelijk vermoeiend. Je moet uitkijken dat je tegen niemand op botst (je hebt zo een vloek of nog erger een knal te pakken) en ik word ook heel moe in mijn hoofd van een stad. Overal om je heen rijden fietsen, auto’s, trams, bussen en daar tussendoor honderden voetgangers.

Dit stukje over onze belevenissen in Amsterdam is na de aanslagen in Parijs van afgelopen vrijdag in een heel ander daglicht komen te staan. Ook wij hebben gezellig in een cafeetje gezeten. Gegeten in een restaurant en gingen ’s avonds naar Carre. Je kunt je niet voorstellen dat er zoiets in je eigen land kan gebeuren. Maar in Frankrijk gebeurde het echt.

Ik volg sinds de aanslagen blogs, opinieprogramma’s en nieuwsberichten en het valt me op dat niemand een oplossing weet. Dat maakt mij bang. Maar gelukkig zie je ook weer de veerkracht van mensen die zich positief inzetten voor een betere wereld. Maar ik zie het helaas nog niet echt gebeuren.

Daarom ben ik blij in mijn eigen huis, in mijn eigen dorp, in mijn eigen Westland en mijd ik eventjes de stad.