Tag archieven: Voornemens

 

Goede voornemens

‘Heb jij nog goede voornemens’, vraagt iemand aan mij op 1 januari. ‘Ach’, antwoord ik. ‘Ik zie goede voornemens niet in relatie met 1 januari, als ik een goed voornemen heb doe ik het net zo lief meteen’. Om een voorbeeld te geven vertel ik over mijn goede voornemens van maart vorig jaar. Toen heb ik met het lopersproject van Olympus ’70 meegedaan. Met geen enkele hardloopervaring leek het me een enorme uitdaging. In mijn omgeving zitten verschillende fanatieke lopers en regelmatig wordt ik gehersenspoeld op burenavonden.

Goed, terug naar maart 2001. Onder leiding van trainers Jan en Wim formeren we een leuke en hechte groep. Vooral de onderlinge gezelligheid valt me op. Je kletst wat met diegene die naast je loopt of als je geen adem meer hebt ben je lekker in gevecht met jezelf. Na de eerste training ben ik bloedfanatiek. Nog dezelfde week ga ik naar Maassluis om bij sponsor Intersport Biesheuvel nieuwe schoenen te kopen.

De dinsdagavondgroep traint voor de Oranjeloop in Kwintsheul welke eind juni 2001 gehouden wordt. Niet overtuigd van mijn eigen kunnen begin ik op de vrijdagavond aan de vijf kilometer. Het weer; warm en droog. De sfeer langs de kant; goed. Ik; moe en doodmoe na vier kilometer. Ik geef bijna op, want loop al vanaf kilometer twee helemaal achteraan. Op een moment komt er iemand naast mij skaten. Als een engel uit de lucht, zie ik Peter, een collega van mijn vriendin. Hij begint op mij in te praten: ‘je kunt het’, ‘kijk je haalt die andere loopster bijna in’, ‘denk aan je ademhaling’. Het is geweldig, want door zijn aanmoediging kom ik door een dieptepunt heen en loop ik zelfs de hele vijf kilometer uit. De intocht, samen met mijn lopersmaatje Jolanda, is glorieus. Alle lopers van de tien kilometer staan ons op te wachten en vormen een ‘erehaag’. Een gouden moment om nooit te vergeten.

Ook onvergetelijk als ik mezelf realiseer uit welk dal ik gekomen ben om deze loop te volbrengen. Een herniaoperatie, de diagnose borstkanker, bestralingen en chemokuren en –nog geen jaar geleden- een zware buikoperatie en dat binnen vijf jaar tijd.

Toch heeft het meedoen aan de Oranjeloop nog een nadeel. Een flinke knieblessure zorgt ervoor dat ik ook de weken na de Oranjeloop niet lekker meer loop. En uiteindelijk moet ik zes weken stoppen op advies van de fysiotherapeut en de dokter.

In oktober krijg ik weer een goed voornemen en ga weer lopen. Echter door mijn overgewicht krijg ik al snel weer last van blessures. Eerst maar eens gaan lijnen, dus. Het volgende goede voornemen staat op stapel. Tien kilo kwijt raken en dat op een verantwoorde manier. Ik besluit om een lijnclub te bezoeken en verdraait het lukt nog ook. Ondertussen ga ik ook door met trainen. Nu zuiver om te kijken of mijn lichaam het beter doet. Het werkt en in december 2001 loop ik al weer vijf kilometer, met enkele wandelstops.

Terug naar afgelopen zaterdag 5 januari. Goede voornemens zijn een geweldig fenomeen. Maar ik denk dat ik door bovenstaande heb bewezen dat ze niet altijd in relatie met 1 januari hoeven te staan. Dat Olympus ’70 dankbaar gebruik maakt van deze traditie vind ik logisch.

Voor mij is het alleen maar een nieuw begin van mijn training voor de vijf kilometer. Ik heb er zin in en vind meteen onder de aanwezigen in de Verburch sporthal al weer bekenden. Na de training, die niet zo heel inspannend is, worden we ook nog eens verrast met een lekker appeltje van sponsor De Greenery. Wat mij betreft een prima begin van wat hopelijk een sportief loopjaar zal worden. Op naar de eerste run…………

Dit stukje heb ik geschreven in januari 2002