Whisky

Sinds onze vakantie in Schotland drinken wij dus weleens whisky. We weten van deze gouden drank dat je er heel erge hoofdpijn van kunt krijgen, dat het prijzig kan zijn en dat er honderden soorten zijn. In Schotland bezochten we enkele stokerijen en lieten ons voorlichten over de verschillende soorten whisky.

Daarvoor kende ik eigenlijk alleen de variant met koffie en veel slagroom en ik moet bekennen dat ik ook eens hele goede whisky daarvoor gebruikt heb.
Dat doe je na Schotland nooit meer.

Wij kregen via een kennis een uitnodiging om in Hoek van Holland een whiskyproeverij bij te wonen. Dat leek ons wel wat, want bij een onafzienbare rij flessen bij de slijter weten we nog steeds niet zo goed wat we nu moeten nemen.

De whisky’s tijdens de proeverij kwamen allemaal uit het Spey gebied ten westen van Inverness. De glazen kwamen in sneltreinvaart voorbij. En dan moet u bedenken dat wij normaliter één zo’n glaasje op een avond nemen. Het is bij whisky namelijk zo dat de smaak heel lang in je mond blijft hangen. Zodat je dus met hele kleine teugjes, genietend van de smaaktonen een hele avond kan doen.

Maar nu kregen we zes van deze glaasjes. Gelukkig af en toe ook nog iets te eten, maar toch, we voelden ze best zitten.

We leerden ook dat whisky niet altijd duur hoeft te zijn. Maar het is wel belangrijk om te letten op het begrip single malt. Een blend is namelijk altijd een mix van whisky’s. En het aantal jaren dat de whisky gerijpt is. Wij proefden allemaal 12-jarige whisky’s. Maar thuis hebben we ook 18 jaar oude whisky geproefd en dat was heel lekker.

Aan het einde van de avond kregen we nog iets speciaals namelijk een preview op de volgende whiskyproeverij. De whisky heet Six Isles en heeft zoals kenners dat zeggen een hele zware ‘vatted malt’ en een hele heftige ‘Islay’. Wat dat betekent? Dat deze whisky een rooksmaak waar je echt van moet houden.

Ik had er last van ’s nachts van al die drankjes en vooral van de laatste. Maar het was zeker de moeite waard. Gelukkig hadden we een BOB om ons thuis te brengen.

foto: Folkert Hoogslag