Nichten

Ze hebben het liever niet, dat ik over hen schrijf, maar mijn nichten moeten er nu toch echt aan geloven. Tenslotte zijn het geen gewone nichten maar zogenoemde N.V.’s Dit betekent Nicht/Vriendin. We kennen elkaar al ons hele leven lang. Lagen vermoedelijk ook bij elkaar in de box en aangezien we alle drie de vijftig al aangetikt hebben is dat dus al een halve eeuw.

Sinds ons zestiende jaar gaan we al ieder jaar een dagje uit. Tenminste in onze jonge jaren waren het stadstripjes zoals naar Amsterdam, Haarlem of Groningen. We hebben iedere grote tot middelgrote stad van Nederland wel gezien. Later maakten we er buitenlandse uitstapjes van bijvoorbeeld naar Antwerpen, Aken of Brussel. De laatste decennia bezoeken wij B&B’s en/of huren we een huisje voor een paar nachten.

Onze eerste nichtendag (inmiddels een begrip in onze familie) ging naar Amsterdam. Met heel veel raadgevingen van onze moeders gingen we met de trein naar de hoofdstad. Erna en ik nog zestien en Gerda zeventien. Wij, hartstikke bleu want we kwamen allebei van een doodlopend tuinderslaantje, en Gerda vol zelfvertrouwen. Zij woonde immers in een echte stad.

Ons geld hadden we op aanraden van onze moeders in bh en schoenen gedaan, want Amsterdam was ook in die tijd al overspoeld met zakkenrollers. Ook mocht ik van mijn moeder niet met vreemden praten. Toen een hele zwarte man ons in het Engels de weg vroeg schoten we snel een zijstraat in. Doodeng. Op het Waterlooplein zagen we een rasta met van die dikke vlechten. Ik had nog nooit zoiets gezien. Je zag trouwens de luizen erdoor lopen, dat was wel bijzonder.

Afijn, we hebben met de nichten zulke leuke dingen gezien. Altijd ’s morgens eerst iets cultureels zoals een museum en ’s middags lekker winkelen. En ondertussen natuurlijk lunchen, theedrinken en oeverloos kletsen. Dat is eigenlijk de nichtendag in een notendop. Als u dit leest zijn wij weer op pad, een heerlijke traditie die we hopelijk nog lang vol zullen houden.