Schat

Ik las deze week een artikel in de krant over het moderne schatgraven. Het is intrigerend om te weten dat er –ook in het Westland- overal blikjes met ‘schatten’ begraven liggen. Je kunt dan met GPS de schatten zoeken en vinden. Het zijn geen echte schatten, maar toch, het spreekt wel tot mijn verbeelding. Daarbij is het ook veel leuker dan die Pokomon-rage die momenteel over het land raast.

Maar terug naar de schat. Als kind verstopte ik ook overal mijn ‘schatten’. Het ging vaak om kleine blikken doosjes (b.v. van sigaretten of sigaren) waar ik een paar kralen in had gedaan. Deze verstopte ik dan met een briefje erbij onder de dakpannen van een schuurtje. Ik had namelijk als kind altijd de behoefte om lange wandelingen te maken door het tuinengebied waar wij woonden. Door over kleine slootjes te springen en hekken te klimmen kwam ik zeker wel een paar honderd meter van ons huis af. Onderweg verzon ik allerlei verhaaltjes. Bijvoorbeeld dat ik ‘alleen gelaten was door mijn familie en nu moest dwalen’. Onderweg kwam ik ook allerlei oude schuurtjes en dierenhokken tegen, daar sloop ik dan naar binnen. Dat was het spannendste want ik wilde natuurlijk niet dat iemand me zag. Dat maakte de zogenoemde Marjoke-tochten extra bijzonder.

Ik heb ooit nog weleens een doosje gevonden tussen dakpannen. Het briefje was helaas helemaal vergaan, dus ik weet niet meer wat ik erop geschreven had. Het moderne schatgraven ga ik misschien toch nog eens een keertje doen. Voor meer informatie: http://www.geocaching.nl