Tag archieven: wijn

Een goede wijn behoeft geen krans is het gezegde. Maar voor mij gaat wijn inmiddels wel ergens over. Ik hou ervan. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. Ik kwam al wel vroeg in aanraking met wijn omdat mijn ouders er ook wel van hielden. Mijn eerste ervaring met een slokje wijn was in de zomer van 1971. Ik vond het helemaal niet lekker.

Wij gingen naar de wijnstreek ‘De Moezel’ in Duitsland. We stonden met het hele gezin en een enorme tent op een grote camping direct aan het water. Het plaatsje heette Bullay en lag zo’n dertig kilometer van Cochem.

In Bullay werd een speciale wijn gebrouwen onder de naam Brautrock of te wel Bruidsjurk. Op het pleintje in de stad stond een prachtige etalagepop met een geweldige bruidsjurk aan. Als 12-jarige stond ik mij daar behoorlijk aan te vergapen. Wat herinner ik me nog meer van die vakantie? Niet zo heel veel, ja we hadden een storm. Iedereen moest aan een stok van de tent hangen om ervoor te zorgen dat deze niet in de lucht vloog. Dat was zo spannend dat ik van angst in mijn broek had geplast. En mijn broertje Wim (6) ving met een heel eenvoudig simmetje (dobber met stok) een geweldige vis. Hij had erg veel bekijks ook vanwege het feit dat hij altijd op klompjes liep. We aten een heerlijke slagroomhoorn die heel groot was en volgens mijn moeder helemaal niet duur. Volgens foto’s hebben we ook gewoon gezwommen in de Moezel. Heel bijzonder.

wijn etiket Bullay
wijn etiket Bullay

Maar hoe kom ik daar nu op. Afgelopen week waren Hans en ik met de camper aan de Moezel. We trokken vanaf Koblenz, Cochem naar Bullay omdat we daar ook graag wijn wilden kopen. Dat is niet helemaal gelukt. De wijnhandel was nog gesloten toen wij in het stadje kwamen. Maar niet getreurd. Er is wijn genoeg in de Moezelstreek in het nabijgelegen Zell konden we een doosje heerlijke witte- en rosewijn kopen. De camping in Bullay bestaat nog steeds en ligt er prima bij. Wij besloten er niet te gaan staan omdat dit beter uitkwam met het aantal kilometers dat we wilden rijden die dag.

Eén fles Bullayer Brautrock heb ik nog liggen. Die kregen wij op onze bruiloft van goede vrienden. Die fles blijft nog wel even dicht, al weet ik bijna zeker dat we nog wel een keer langs of in Bullay komen.

We hebben genoten van onze tocht langs de mooie Moezel en deze helemaal tot aan Trier afgereden. Het was tevens de laatste reis van dit seizoen. Met verbroken warmterecords en zodoende prachtig weer een mooie afsluiting van een heerlijke camperjaar.

In Bullay bij het Brautrock standbeeld
In Bullay bij het standbeeld van de Brautrock

 

Honderd

Mijn tante Jo zou vorige week 100 jaar zijn geworden. Maar helaas is ze ons zeven jaar geleden ontvallen. Op hoge leeftijd, want ze was ruim 93 jaar. Tante Jo (voluit Josina Dirkje van Velden-van Baalen) was de oudste zus van mijn vader. Ik ben naar haar vernoemd, dus was het per definitie mijn lievelingstante. Al had ik er meerdere. Maar Tante Jo was speciaal. Je werd er erg verwend en ze nam altijd uitgebreid de tijd voor je. Om naar je te luisteren toen je kind was of om zelf te vertellen toen je volwassen werd.

Josina is aan het eind van de eerste wereldoorlog geboren. Moeilijke tijden dus. Maar aan de kleuterfoto’s was dat niet te zien, want ze zag er prachtig uit in kanten jurkjes, mollig en wel. Ze was zich er ook van bewust dat ze het eerste kind/kleinkind was in de van Baalens familie. Op een verjaardag was het een enorm geroezemoes van mensen. Ineens zei ze: “ik ken een versje”. Iedereen stomverbaasd van dat heldere stemmetje en vol verwachting van wat er komen ging. Ze zal zo rond de vijf jaar geweest zijn. Ze klom op een stoel en zei: “Koppie stoot, luisie dood” en ze liet zich weer naar beneden glijden.

Josina trouwde aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Daar heeft ze heel haar leven een trauma van overgehouden. De strijd om te overleven. De angst om je baby niet te kunnen voeden. Zo heeft er op de vliering altijd een voorraad koffie, suiker, thee, rijst gelegen, want je wist maar nooit of die angstige dagen weer terug zouden komen.

Later in de nadagen van haar leven zaten er vaak mensen aan haar gezellige keukentafel. ’s-Avonds dronk ze een glaasje Albert Heijn huiswijn en at een droge cracker. De fles AH wijn stond naast de Dreft in het keukenkastje. Naast de wijn stond het flesje Griekse Metaxa, waar alleen de dop vanaf ging als mijn vader, broer Joost, op visite kwam.

Tante Jo en mijn vader scheelden ongeveer elf jaar. En mijn vader had nog een zus namelijk Jannie. Jo en Jannie zijn hun hele leven onafscheidelijk geweest. Ze scheelden maar een paar jaar en werden allebei erg oud. Tante Jannie stierf ruim een half jaar voor haar oudere zus. Dus gelukkig hebben ze elkaar niet lang hoeven missen.

De drie van Baalen-kinderen; hun gevoel voor humor lag op een gelijkwaardig hoog niveau dus was er genoeg hilariteit. Schijnheiligheid werd radicaal ontmanteld en vond geen voedingsbodem. Bescheidenheid, interesse en hartelijkheid hadden ruim baan.

(Deze blog is mede tot stand gekomen met inbreng van mijn nicht Loes van Velden)

Josina van Velden-van Baalen 8-2-1916    8-2-2016

omaditenjo kopie

Tante Jo als kleuter samen met grootmoeder Dit van Staalduinen

IMG_0301

Tante Jo op hoge leeftijd