Herinneren
Vorige week maandag was het Allerzielen. Decennia lang worden dan in de katholieke kerk de overledenen herdacht.
Eigenlijk heb ik niets met de kerk, welke kerk dan ook, maar ik moet zeggen dat de allerzielendienst in Poeldijk toch wel bijzonder was.
Ik ging om het kruisje van mijn schoonmoeder Jo van der Wilk-Vroonland op te halen. Zij is nu elf maanden geleden overleden op 97 jarige leeftijd. Een hoge leeftijd dus, maar dat wil niet zeggen dat je iemand dan niet mist.
Ik had een bijzondere band met mijn schoonmoeder. Kwam er iedere week op maandagmorgen en we hebben altijd veel gepraat en gelachen. Daar moest ik vooral aan denken die maandagavond in een bomvolle kerk in Poeldijk. Verder zit ik in zo’n dienst net als D.C. Lewis, die zong in het onnavolgbare ‘Het Gebed’: Ik kom alleen maar Heer, voor de muziek’. Genoten heb ik van de Latijnse liederen, waar ik niets van versta, maar die wel heel mooi klinken. Want tijdens een allerzielenmis wordt het kerkkoor Deo Sacrum ingezet.
Nog meer indruk maakte de tocht naar het kerkhof na de dienst. Leden van de scouting stonden met fakkels klaar en begeleiden de stroom van mensen, al dan niet met een kaars, naar de donkere graven. Zelf zou ik het niet in mijn hoofd halen om in het donker een kerkhof op te gaan. Maar nu was de sfeer heel mooi. Ik was alleen en vond dit eigenlijk helemaal niet erg. Bij moe haar steentje kon ik nog net de tekst onderscheiden; ‘voor altijd in ons hart’ en bijgelicht door het kaarsje werd ik opnieuw doordrongen van het feit dat zij daar altijd zal blijven. Het werd steeds drukker op het kerkhof en om de steen van mijn schoonmoeder kwamen steeds meer kaarsjes te staan. Je wordt in de algemene graven nu eenmaal op datum begraven. Ik stond nog even stil en liep toen zo snel mogelijk terug naar mijn auto. Mijn gedachten bij de mensen van voorbij. In onze families inmiddels al heel wat namen.
Hoi Marjoke,
Iedere keer lees ik je stukjes en in veel dingen voel ik hetzelfde.
Zowel in deze tekst als de tekst van de bulketroet.
Ga zo door. Ik vind het heel leuk.
Alleen heb ik een klein puntje nl.
Ik zit alleen maar Heer voor de muziek komt uit het liedje :
Mijn gebed van D.C.Lewis.
Egbert Douwe ( Rob Out) zong : Kom uit de Bedstee m’n liefste.
Groetjes van Hans en trudy
Ha Marjoke,
Afkomstig uit Brabant ben ik in een vrijwel uitsluitend katholieke omgeving opgegroeid. Heb er afstand van genomen tijdens mijn puberteit, maar ben er door al bijna twintigjarige oefening in zenmeditatie toch weer naar teruggekeerd. Dat wil zeggen: ik heb niets met het instituut kerk zoals dat vanuit Rome wordt gedicteerd. De ene keer wat vriendelijker verpakt dan de andere, maar toch. Maar…mijn uit India afkomstige zenleraar, die al sinds 1997 mijn leraar is, is tevens Jezuïet en priester. Misschien vreemd, maar doordat deze man het boeddhistisch en christelijk idioom beheerst en kan uitleggen, ben ik weer dichter bij mijn wortels gekomen. Resultaat is dat ik nu al ruim 12 jaar deel uitmaak van de werkgroep ‘Meeleven na een verlies’, een groep mede-parochianen die een luisterend oor biedt aan mensen die een groot verlies hebben geleden. Uiteraard wanneer zij dat willen. Vaak is dat wanneer het na enige tijd stiller wordt en de rest van wereld doorgaat met gewoon leven. Voor degenen die het verlies hebben geleden wordt het echter nooit meer ‘gewoon’ en dan vertellen ze hun verhaal graag nog eens en nog eens. Zo heb ik ontdekt dat een kerk een gemeenschap van mensen is, die elkaar kan helpen. Dus veel meer dan een gebouw. Ik heb dat ook echt ervaren omdat mijn beide ouders overleden zijn.
Al 12 jaar maak ik de tekening bij het thema voor op het misboekje en gedachtemisplaatje dat in Naaldwijk, Honselersdijk en Maasdijk wordt gebruikt. En ik schrijf een gedicht voor de lotgenotenmiddag die we sinds 4 jaar op de begraafplaats organiseren.
Het leven kan soms vreemd lopen, maar dat levert ook regelmatig een verrijking op!