Oma 2.0
‘Nou gaan we boekie lezen, oma’. Nou, gaan we knippe, oma’. Nou, gaan we naar het strand’, oma’. Nou, gaan we kleien, oma’, ‘Ikke ga niet met Jazmijn spele, oma’. ‘Ikke zelf doen, oma’. ‘Ikke plasse op de C, oma’. ‘Ikke klakker met pindakaas, oma’. ‘Ikke wil dat niet, oma’. ‘Ikke wil nou meisje in bad spele, oma’. ‘Nou gaan we …. oma, oma, oma, oma’.
Net zes heerlijke dagen kleinkind Julia van 2,5 te logeren gehad. Ik denk dat ze makkelijk aan de 250 keer ‘oma zeggen’ komt per dag. In ieder geval zegt ze het achter elke zin.
Oma –en opa ook- heeft het er druk mee gehad, maar er ook heel erg van genoten. Want als je heel intensief –in dit geval met je kleinkind- bezig bent komen er ook weer herinneringen boven drijven. Hoe deed ik het zelf toen ik twee kinderen had onder de twee jaar? Ik weet het niet. Maar gelukkig was ik toen ook dertig jaar jonger, dus dat zal wel gescheeld hebben.
Daarnaast weet je ook dat deze tijd niet meer terugkomt, want kinderen groeien snel en iedere tijd heeft zijn leuke en minder leuke aspecten. Dus als ze de volgende keer komt logeren zal ze weer heel andere dingen van ons vragen. We hopen dat het dan weer net zo leuk wordt en dat zij ook een herinnering zal krijgen aan haar opa en oma. Want dat zou betekenen dat we haar op mogen zien groeien en dat is toch het mooiste wat er is.
