Honderd
Mijn tante Jo zou vorige week 100 jaar zijn geworden. Maar helaas is ze ons zeven jaar geleden ontvallen. Op hoge leeftijd, want ze was ruim 93 jaar. Tante Jo (voluit Josina Dirkje van Velden-van Baalen) was de oudste zus van mijn vader. Ik ben naar haar vernoemd, dus was het per definitie mijn lievelingstante. Al had ik er meerdere. Maar Tante Jo was speciaal. Je werd er erg verwend en ze nam altijd uitgebreid de tijd voor je. Om naar je te luisteren toen je kind was of om zelf te vertellen toen je volwassen werd.
Josina is aan het eind van de eerste wereldoorlog geboren. Moeilijke tijden dus. Maar aan de kleuterfoto’s was dat niet te zien, want ze zag er prachtig uit in kanten jurkjes, mollig en wel. Ze was zich er ook van bewust dat ze het eerste kind/kleinkind was in de van Baalens familie. Op een verjaardag was het een enorm geroezemoes van mensen. Ineens zei ze: “ik ken een versje”. Iedereen stomverbaasd van dat heldere stemmetje en vol verwachting van wat er komen ging. Ze zal zo rond de vijf jaar geweest zijn. Ze klom op een stoel en zei: “Koppie stoot, luisie dood” en ze liet zich weer naar beneden glijden.
Josina trouwde aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Daar heeft ze heel haar leven een trauma van overgehouden. De strijd om te overleven. De angst om je baby niet te kunnen voeden. Zo heeft er op de vliering altijd een voorraad koffie, suiker, thee, rijst gelegen, want je wist maar nooit of die angstige dagen weer terug zouden komen.
Later in de nadagen van haar leven zaten er vaak mensen aan haar gezellige keukentafel. ’s-Avonds dronk ze een glaasje Albert Heijn huiswijn en at een droge cracker. De fles AH wijn stond naast de Dreft in het keukenkastje. Naast de wijn stond het flesje Griekse Metaxa, waar alleen de dop vanaf ging als mijn vader, broer Joost, op visite kwam.
Tante Jo en mijn vader scheelden ongeveer elf jaar. En mijn vader had nog een zus namelijk Jannie. Jo en Jannie zijn hun hele leven onafscheidelijk geweest. Ze scheelden maar een paar jaar en werden allebei erg oud. Tante Jannie stierf ruim een half jaar voor haar oudere zus. Dus gelukkig hebben ze elkaar niet lang hoeven missen.
De drie van Baalen-kinderen; hun gevoel voor humor lag op een gelijkwaardig hoog niveau dus was er genoeg hilariteit. Schijnheiligheid werd radicaal ontmanteld en vond geen voedingsbodem. Bescheidenheid, interesse en hartelijkheid hadden ruim baan.
(Deze blog is mede tot stand gekomen met inbreng van mijn nicht Loes van Velden)
Josina van Velden-van Baalen 8-2-1916 8-2-2016
Tante Jo als kleuter samen met grootmoeder Dit van Staalduinen
Tante Jo op hoge leeftijd