37

Het is vandaag precies 37 jaar geleden dat ik in het huwelijk trad met Geert van der Wilk. In 2009 is Geert overleden en daarmee stopte een huwelijk van 28 jaar. Maar ik vind het nog steeds heel leuk om aan deze huwelijksdag te denken. Het was op 27 februari 1981 ook –net zoals nu- bitterkoud. Het ijs lag op de sloot, de zon scheen en het vroor zeker 5 graden. Kou had ik niet in mijn mooie witte kanten bruidsjurk. Ik denk dat het kwam omdat ik natuurlijk erg zenuwachtig was. Mijn moeder had trouwens voor de kou een hemd aan mijn bh vastgenaaid. Zodoende had ik geen last van een koude rug.

De ochtend verliep met een bezoek aan de kapper. Mijn haar vond ik helemaal niet leuk zitten. Normaliter had ik gewoon stijl lang haar en de kapster had er een soort pijpenkrullen van gemaakt. Ik wilde alles zo normaal mogelijk, dus weinig make-up. Voor het bruidsboeket en de bloemen in mijn haar had mijn nicht Gerda gezorgd. In het boeket ook Lelietjes-van-Dalen waar ze nog lang naar gezocht had. Het boeket heeft na de trouwdag nog zeker twintig jaar –gedroogd- aan een verwarmingsbuis van onze slaapkamer gehangen.

Rond de middag verzamelden de familieleden zich in mijn ouderlijk huis aan de Opstalweg. De spanning steeg en mijn moeder was druk in de weer met broodjes en soep. Ook kwam er post en tussen de felicitatiekaarten zat ook mijn oproep voor het theorie-examen van mijn rijbewijs. Daar had ik liever even niet aan herinnerd geworden die dag.

Toen kwam de bruidegom aan met een stralend witte Chevrolet Impala van de firma van Veen uit Poeldijk. De auto was geweldig, echt een droom voor mij. Mijn bruidegom zag er prachtig uit in zijn nette pak, zelfs met stropdas. De grootste verrassing was dat onze bruidsmoeders allebei dezelfde jurk hadden gekocht bij de firma Duif in Den Haag. Mijn moeder vond het helemaal niet leuk, maar het was niet anders. Voor de gasten op het feest was het later een makkelijk herkenningspunt.

We gaven het ja-woord in de trouwzaal van het gemeentehuis in Naaldwijk. Daar was niet zo heel veel aan. Onze trouwambtenaar was mijn toenmalige chef Johan Hartwigsen, personeelschef van de bloemenveiling CCWS. Hij kende mij natuurlijk goed, maar ik herinner me niet dat er een leuke onderhoudende speech uit kwam. Na het gemeentehuis gingen we door naar de kerk. We trouwden in de Hervormde gemeente van de Kandelaarkerk aan de Dijkweg. Ook hier kan ik me niet zo heel veel meer van herinneren.

Foto’s hebben we gemaakt in het Heilige Geesthofje. Het was koud, maar ook leuk om te doen. Daarna gingen we met de mooie auto naar Poeldijk om in de Leuningjes onze receptie te houden. Omdat het ook carnavalstijd was kwam de Raad van Elf ons feliciteren. Zij vierden in de grote zaal carnaval. In de wc voelde ik me als bruid ook echt ‘verkleed’ tussen de carnavalsgasten. We hadden een heel leuk feest met veel familie, vrienden, collega’s en kennissen. Er waren de gebruikelijke stukjes en een optreden van het Baalens-koor. Het was een fantastische dag.

Toen we thuis kwamen zagen we ons hele nieuwe huis in de Sutoriusstraat beklad met borden met bijzondere teksten. Ook hing er een levensgrote ooievaar en een uitgezaagde piemel aan het huis. Best lachen, maar die hebben we er maar snel afgehaald.

Binnen lag zeker een kilo rijst in de gang en stond de hele trap vol met bekertjes water. Haha, ik heb met mijn trouwjurk nog aan staan stofzuigen. Dat was het begin van een nieuw leven.

 

3 reacties op “37

  1. Toevallig heb ik afgelopen week nog het album in handen gehad met de foto’s van jullie trouwerij. Wat een jongen smoeltjes allemaal wel leuk om dat allemaal eens terug te zien.
    Dus sinds die dag ben je niet meer uit onze familie weg te denken.
    Hans v. A. is er ook aan toegevoegd. Door jullie huwelijk heeft er uitbreiding plaats gevonden zoals Jos en Marjolein met hun echtgenotes en kinderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *