Bureau Marjoke

Bruid

Het is vandaag op de kop af drie jaar geleden dat ik de bruid was. Weliswaar voor de tweede keer in mijn leven, maar bruid zijn went nooit. Het is een dag dat je in een stralend middelpunt staat. Je moet vroeg op om je haar en make-up te laten verzorgen en dan uiteindelijk je in de jurk van je dromen hijsen. Maar het was een onvergetelijke dag  daar op het strand van Monster op 11 juli 2014.

Als buitengewoon ambtenaar van burgerlijke stand maak ik heel veel bruidjes mee. De één stik zenuwachtig, de ander weer heel nuchter. Er wordt gehuild en gelachen en er gebeuren ongelukjes en onverwachte dingen. Zo had ik pasgeleden een bruid met een prachtig wit kanten jurk waarvan de zoom helemaal zwart was van de modder. Het weiland waar de foto’s gemaakt werden was een beetje drassig. Zij gaf er niks om, maar ik had het echt niet leuk gevonden.

Toen ik zelf de bruid werd dacht ik dat ik die dag ook super emotioneel zou zijn. Het tegendeel was echter waar. Ik heb de hele dag gestraald. De glimlach op mijn gezicht is er geen moment af geweest en ik heb enorm genoten. Datzelfde geldt natuurlijk voor mijn bruidegom die wel een beetje zenuwachtig was voor het jawoord. Maar toen dat eenmaal geklonken had viel er veel van onze schouders.

Het bijzondere was dat wij op onze kaart hadden geschreven:

Elkaar ontmoet in de woestijn,

willen we altijd samen zijn

Met onze voeten in het zand,

trouwen we op het strand

Onze ambtenaar nam het heel letterlijk en verzocht ons om onze schoenen en kousen uit te doen om zo met blote voeten in het zand te gaan staan. Het was een geweldig moment. Samen met onze kinderen, kleinkind, familie en vrienden, collega’s en buren vierden we daarna feest. Een was een dag om nooit te vergeten en daarom denk ik er weer extra aan  vandaag.