Bureau Marjoke

APK

Zoals iedere auto heb ik ook mijn jaarlijkse APK-beurt. Het klinkt een beetje gek, maar zo zie ik het toch echt. Als je me al wat langer kent weet je dat ik al twee keer borstkanker gehad heb. Na de eerste keer in 1998 resulteerde het in zestien jaar lang een jaarlijkse check up. Juist toen ik voor de ‘laatste’ keer mijn check-up had in het ziekenhuis, voordat ik ook zoals duizenden vrouwen naar de bevolkingsonderzoek-‘bus’ zou gaan, werd in 2015 voor de tweede keer kanker geconstateerd.

Nu weet ik zeker dat ik mijn verdere leven niet in de ‘bus’ kom, maar altijd in het ziekenhuis gecontroleerd ga worden. Mede omdat mijn vijf jaar nog niet om zijn, maar ook omdat ik dus een recidivist ben.

Afijn, het bezoekje aan het ziekenhuis met de bijbehorende borstfoto’s is voor mij geen leuk uitje. Ik ben vooral na het incident van twee jaar geleden steeds op mijn hoede. Kanker is een sluipmoordenaar, dat weet ik maar al te goed. Voorafgaand aan het onderzoek ben ik dus niet de gezelligste. Er draaien allerlei afschuwelijke scenario’s door mijn hoofd en ik probeer rustig te blijven. Terstond krijg ik, volgens mij van de stress, een enorme pijn in mijn nek. Verdraaid, denk ik. (2x)

Het maken van de foto is ook niet iets voor watjes. Vooral omdat de borst die nog gefotografeerd wordt ook geopereerd in 2015 is en dus zeer kwetsbaar. Maar ik sla me erdoorheen. Dan moet ik wachten. Een kwartier, twintig minuten. Ik lees, maar lees niets. Dan klinkt het: “Mevrouw van Arnhem”. We lopen met de dokter mee. Ik probeer aan de uitdrukking op haar gezicht iets af te lezen. Ze gaat zitten en zegt de verlossende woorden; “uw foto zag er goed uit”. Dan valt er weer een last van me af. Het gesprek verloopt verder zonder incidenten. Ze onderzoekt me en is erg tevreden. Of ik het ook ben? Ja, natuurlijk, ondanks de ongemakken van deze ziekte zoals de gevoelige littekens, bijwerkingen van de hormoonkuren en andere klachten. Als ik maar weer verder mag. We nemen afscheid voor een jaar en in de gang krijg ik een dikke kus van Hans. We gaan er weer voor!