Bureau Marjoke

‘L Europe!

We zijn een paar dagen naar Frankrijk geweest om lekker even met de camper weg te zijn. Onze eerste stop was in Le Touquet Paris Plage, een oude badplaats waar vroeger de Parijzenaars naar zee gingen. Nu nog steeds een plaats met mooie huizen en grandeur van vroeger. Dag twee gingen we richting Le Havre. We kwamen aan op een mooie terrascamping in Yport met uitzicht op zee. Blikvanger zijn de krijtrotsen, die hier als pilaren uit de zee omhoog reiken.
We hadden een prima plek en we konden zelfs nog even buiten zitten. De plaatsen waren zeer ruim en naast ons stonden eerst Duitsers en daarna Fransen. Later kwam er een Italiaans gezin staan. Als camperaars onder elkaar maak je maar even contact. Meestal sta je ergens maar een dag dus meer beleefdheden als ‘waar kom je vandaan’ en ‘waar ga je naar toe’ worden er niet uitgewisseld.

De volgende morgen zaten wij net aan het ontbijt toen bleek dat de Italianen gingen opbreken. Echter maakt de wielen van hun camper enorm lawaai. Diepe voren bleven er achter in het gras en de modder spoot alle kanten op. De wagen bleef staan waar die stond en was nu erg ingegraven in de modder. Geen beweging in te krijgen. Wij gingen toch maar even poolshoogte nemen want het was toch ook een beetje lullig als je blijft toekijken. De Italiaan sprak geen woord buiten de grens en ‘pronto’ en ‘si’ konden wij nog wel net verstaan. Hij zat vast. Muurvast.
Met blokken achter de wielen probeerden we met man en macht de camper in beweging te krijgen. Mevrouw de Italiaan zat achter het stuur en voelde zich ook niet echt senang. Vooral omdat op het moment suprême de motor uitviel en de camper weer terug plontste in de modder.
Toen kwam er een Fransman met twee rode matten. Ze waren nog heel nieuw maar binnen een minuut niet meer. Met kleine stukjes kwam de camper in beweging en na heel veel duwen en heen en weer wiebelen kregen de wielen grip.
Gejuich in drie talen en wij werden heel hartelijk bedankt door de Italianen; ‘grazie, mille grazie’.
Gelukkig was onze camper er meteen uit en reden we naar de uitgang. Daar kwamen we de Franse chauffeur van de 4×4 drive tegen die de camper eruit zou trekken. Het raampje ging open en wij vroegen of hij de camper kwam ‘pushen’. “It’s been arranged by three nationalities“, zei ik.

“Tres bien”, zei de man in de auto; ‘viva ‘L Europe!

Dat vond ik nou een mooie ontroerende opmerking. Als we elkaar allemaal een beetje zouden helpen en met handen en voeten communicerend wordt het leven een groot succes.

Uitzicht vanaf beneden en vanaf onze camperplek.