School
Mijn kleindochter is gisteren voor het eerst naar school geweest. Proefdraaien noemen ze dat, want ze wordt volgende maand vier jaar. Dat is een mijlpaal; zowel voor haar als voor papa en mama. Echt naar school gaan is iets bijzonders.
Zelf weet ik natuurlijk niets meer van mijn eerste schooldag. Mijn moeder vertelde me altijd dat ik maar één jaar naar de kleuterschool ben geweest omdat ik zo’n lief kind was. Zelf denk ik dat ze het erg gezellig vond dat ik nog thuis was en aangezien wij zeker vier kilometer van de kleuterschool afwoonden, was dat vermoedelijk ook uit praktische redenen. Ik heb er nooit hinder van gehad. Later zat ik samen met mijn broer en zus op de Christelijke school ‘Rehoboth’. De school; een enorm gebouw stond midden in het centrum van Naaldwijk. Precies waar nu de winkels van de Rembrandtstraat zijn. Achter de school een enorm schoolplein waar we altijd heerlijk konden rennen en spelen. Ik kan me niet herinneren dat ik gepest ben of zelf pestte. Ik was een rustig kind, niet opvallend bijdehand of aanwezig. Wel weet ik dat ik een keer in de hoek moest staan, maar volgens mij is het niet vaak voorgekomen.
In de zesde klas (toen de laatste) kregen wij les van juffrouw de Wit. Een aardige dame met een knot. Ze droeg altijd lange jurken met daaroverheen een vestje. Als ik mijn ogen dicht doe zie ik haar nog zo achter haar lessenaar zitten. Wij hebben een keer stiekem in haar kast gekeken. Er lagen een soort ligakoeken in met chocolade. Die hebben we daar gelaten, want je durfde natuurlijk niets.
Wat ik me ook nog herinner van mijn schooltijd was dat we soms gingen ‘staken’. Dan liepen we met hele groepen uit je eigen klas en scandeerden onder het kantoor van de bovenmeester: ‘We staken, we staken!’ Het gaf een enorm gevoel van macht. Ik kan me niet meer herinneren of Meester Koekoek (de bovenmeester) gehoor gaf aan onze oproep. Ik denk het zelf van niet. Maar af en toe moest je natuurlijk wel een keer uit de band springen. Op de laatste schooldag kreeg ik symbolisch van bovenmeester Koekoek een hand. Hij wenste me succes op mijn volgende school en via mij voor de hele klas.
Dat waren wel zo’n beetje mijn herinneringen aan school. Ik heb er natuurlijk veel geleerd; lezen, schrijven, rekenen. Maar als je nog heel jong bent gaat dat klaarblijkelijk vanzelf. Mijn kleindochter Julia staat aan het begin van deze lange weg. Maar ik heb veel vertrouwen dat het haar prima gaat lukken.
