Auschwitz*

Er rijden nog steeds treinen in Auschwitz. ‘s-Nachts hoor je fluittonen van de locomotief en het vage rommelen van het treinstel. Het zijn griezelige gedachten die je krijgt als je in bed ligt na een bezoek aan het vernietigingskamp Auschwitz/Birkenau. Je kunt alleen maar denken: ‘hoe kan zoiets gebeuren?’. Maar het is gebeurd en het vrijwel intact gebleven kamp is er getuige van. Als je langs de barakken loopt krijg je kippenvel. Als je leest hoe er in deze barakken geleefd werd gaat het je voorstellingsvermogen te boven.

Even later mogen we ook binnenkijken. Houten schutten delen de barak in kleine compartimenten. Drie hoog boven elkaar. Je vermoed dat er een heel gezin in zo’n compartiment kon ‘liggen’. Maar je weet dat gezinnen niet bij elkaar waren. Mannen, vrouwen en kinderen waren gescheiden. En de meesten van de laatste twee groepen kwamen niet eens in een barak terecht. Die werden zo uit de wagon naar de gaskamers gebracht.

Ik ben eigenlijk blij dat deze vreselijke gaskamers indertijd zijn opgeblazen door de Duitsers. Er rest niet meer dan een ruïne, die al indrukwekkend genoeg is. 

Eigenlijk wil ik hier niet zijn. Ik weet van deze vreselijke daden, maar ik wil er niet te veel over nadenken. Tegelijkertijd vraag ik me af hoe Duitsers deze plaats bezoeken; of ze net zo geschokt zijn, plaatsvervangende schaamte voelen? Ik kom daar natuurlijk niet achter. 

Het tweede kamp Auschwitz (er waren er eigenlijk drie die over een tiental kilometers verspreid lagen) is een groot museum ingericht. We scoren nog een kaartje om binnen te kijken, maar komen te laat omdat het museum om 19.00 uur sluit en wij niet helemaal door hadden hoe laat we er moesten zijn. Eigenlijk vind ik het niet erg. Ik heb mijn portie ellende vandaag wel gezien en geen behoefte aan 110.000 schoenen, honderden kunstgebitten en 100 ton vrouwenhaar te zien. Voor mij is deze aanblik niet nodig om me te realiseren dat dit nooit meer mag gebeuren. 

Foto: Nils van Arnhem

* Auschwitz kan op verschillende manieren geschreven worden. In het Pools heet de plaats Oświęcim

2 gedachten over “Auswitch

  1. Ik was er een middag, het was verschrikkelijk, ik ga er nooit meer heen, ik ben blij dat ik er geweest ben.
    Jacques.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *