Bureau Marjoke

Corso

Al jarenlang ben ik fan van het Varend Corso Westland. Het kan natuurlijk ook niet anders, zolang het corso er is ben ik erbij betrokken. Het begon allemaal in 1997 toen ik als verslaggeefster van de Westlandsche Courant (bijlage van de Haagsche Courant) in Poeldijk de boten langsging om verslag te doen van de ontwikkelingen. Jaren later kwam ik in dienst van het Varend Corso-bestuur. Mijn taken waren onder andere; secretaresse van het bestuur, PR vrouw, organiseren van de schippers-, figuranten- en deelnemersavonden, verzorgen van de persberichten en prijzen en zo meer. Het was veel werk, maar ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan.

Na enkele jaren stopte ik als secretarieel medewerkster en werd ik figurant. Ik heb diverse keren in zeer uiteenlopende rollen op de boten gestaan. Als Kwebbel, de vrouwelijke variant van Kabouter Plop. Als Mammaloe, de vrouw van Pipo. Als de vrouw van de schrijver van het Wilhelmus. Als passagier van de Dreamliner. Erg vermoeiend, maar door het publiek overeind gehouden was het een feest om te doen.

Door de corsokoorts van met name mijn nichten heb ik ook urenlang geholpen aan het bouwen van corsoboten. Vooral de boten die gemaakt werden voor Rijkzwaan waren legendarisch. Dagenlang hebben we zitten plakken met zaden. Het was steeds een hartstikke leuke tijd, met als hoogtepunt ‘de Octopus’ in 2009.

Vanaf 2006 heb ik ook mogen speakeren tijdens het corso. In het begin deed ik dit zo’n zeven keer op verschillende locaties gedurende het weekeinde van het corso, dus op vrijdag, zaterdag en zondag. De laatste jaren alleen op zaterdag en altijd in Honselersdijk en Poeldijk. Samen met mijn broer Wim vormden wij een leuk paar dat prima op elkaar was ingespeeld.

Maar vorig jaar werden de speakers vervangen door ‘nieuw’ bloed. Het was even slikken. Echter ook wel weer eens lekker om geen verplichtingen te hebben tijdens de corsodagen. Ook mijn nichten trokken zich langzaam terug van het ontwerpen en bouwen van corsoboten. Daarom zijn we vanaf dit jaar officieel gewoon toeschouwer. En we hebben weer genoten van de boten. Het is en blijft een bijzonder evenement waar het Westland met recht trots op mag zijn.