Doel
Wij waren als ‘Schrijvers tussen de Kassen’ uitgenodigd om voor te dragen uit ons werk tijdens de gezamenlijke maaltijd van de stichting DOEL. Al jaren fiets ik langs het onderkomen van DOEL in de Julianastraat in Naaldwijk en eigenlijk weet ik niet eens wat daar gebeurt. Sinds vorige week maandag weet ik het wel. Het is een warm onderkomen voor mensen met een psychiatrische of psychosociale aandoening. Maar volgens mij kun je er ook gewoon terecht als je een beetje ontspoord bent in deze maatschappij. Ineke, van Schrijvers tussen de Kassen, heeft jarenlang vrijwilligerswerk gedaan bij stichting DOEL. Daarom leek het haar leuk om de mensen die daar voor een maaltijd komen te trakteren op gedichten en proza. Drie keer in de week kunnen cliënten van DOEL langskomen voor een gezellige maaltijd. Ik zit naast Wilfred en we babbelen wat over onze Westlandse roots. Hij komt uit Monster en heeft last van trillingen. Dat maakt het soep eten er niet makkelijker op. Maar we hebben een gezellig gesprek. Tegenover me zit Wil. Zij is ook een ‘beetje anders’ maar niet onaardig. Tussen de maaltijd door draait ze alvast een sjekkie om straks lekker te paffen.
Als ik aan de beurt ben om voor te lezen vertel ik de aanwezigen over mijn boek ‘100 jaar trouwen in het Westland’. Natuurlijk heb ik een exemplaar meegenomen en als ik even later zeg dat dit exemplaar voor de stichting is gaat er een applaus op. Ik lees twee verhalen voor uit de blogbundel. Ineke had gezegd het vooral zo makkelijk mogelijk te houden dus ik lees voor uit de avonturen van Jazmijn, de poes en onze trip naar Amsterdam.
Voor en na mij komen nog twee dichters. Ook zij hebben een geïnteresseerd publiek voor zich. Al wordt er tijdens het voorlezen gewoon doorgegeten. Maar dat maakt niet uit. Ik ben blij een keer binnen te zijn geweest. Het geeft je weer vertrouwen in de maatschappij omdat daar op minischaal gezorgd wordt voor een betere samenleving. Vooral voor hen die niet meer goed kunnen meedraaien.
