Reis
Na een paar weken ‘stilte’ is het weer tijd voor een nieuwe blog. We hebben een heerlijke vakantie achter de rug met onze camper. Een reis die heel veel indrukken heeft achtergelaten. Wat is Frankrijk toch een prachtig land. En vooral in het voorjaar als de koolzaadvelden in bloei staan. We hebben er enorm van genoten. Ook van de ontmoeting met onze vrienden in Frankrijk. Na veertig jaar vriendschap met twaalf ‘man’ bij elkaar op een berg mag je gerust bijzonder noemen. Ik heb vaak gedacht ‘stop de tijd’, maar de dagen vlogen om.
Mijn ‘beklimming’ van de Alpe ‘d Huez vind ik zelf een persoonlijk hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk). Stampend op mijn elektrische fiets, sleurde ik mijzelf de berg op. ‘Kom op, je kunt het’, ‘je hebt voor hetere vuren gestaan’; mezelf aanmoedigend kwam ik door de bochten. Dan een piepklein stukje vlak en hup weer 8 of 10% klimmen. De bochten op Alpe ‘d Huez zijn genummerd van 22 (beneden) naar boven. Ik ben tot bocht 16 gekomen, maar toch op 972 meter. De totale klim is 15 kilometer en ik heb 5 gehaald.
Toen stopte opeens mijn fiets ermee. De batterij vermoedelijk oververhit. Ik moest stoppen en na een paar minuten bleek ik nog drie streepjes batterij te hebben. Toen wist ik meteen dat ik het niet ging halen naar de top; het was nog 10 kilometer naar Alpe ‘d Huez. Onmogelijk dus om met een ‘normale’ fiets te doen. De wielrenners die ik onderweg zoevend naar beneden tegenkwam keken gek op. Vermoedelijk waren ze ook iets beter getraind dan ik. Maar ik heb het geprobeerd en heb nu alleen maar veel meer respect gekregen voor de mensen die komend weekend voor de kankerbestrijding de Alpe’dHuzes zes (!) keer beklimmen. Maar het moet ook een enorme kick zijn als je boven bent, zeker als je weet voor welk doel je dit doet. Een doel dat ik ook van harte onderschrijf.