Vakantiewerk
De zomervakantie van school duurde vroeger altijd lang, heel lang in mijn beleving. Het waren dan ook wel zes weken dat je vrij was van school en min of meer zelf mocht doen wat je wilde. Wij waren het gewend om vooral ook mee te helpen in het tuinbouwbedrijf van mijn vader of mijn moeder in huis te helpen. Kistjes papieren, tomaten plukken, chrysanten pluizen, het koper poetsen en de douche schoonmaken. Gek eigenlijk, als ik mijn vader hielp werden we ervoor betaald en dat was bij mijn moeders karweitjes niet. Maar dit terzijde.
Toen ik dertien was, heb ik samen met mijn nichtje, vakantiewerk op een wel heel bijzondere plek gedaan. Aan de Naaldwijkseweg in ’s-Gravenzande heeft heel lang een groot, rijzig huis gestaan genaamd Villa Ouwendijck. Daar woonden omstreeks 1970 de familie Poot; meneer en mevrouw Poot en hun vrijgezelle dochter. Haar naam ben ik vergeten, maar wij noemden haar juffrouw Poot. In de zomervakantie kwamen naar het vakantiehuis rijke, jonge Belgen uit Wallonië om de Nederlandse taal te leren. Het waren kinderen van gegoede huize in de leeftijd van 11 tot en met 16 jaar. Eigenlijk onze leeftijd. Maar wij waren aangetrokken om als dienstmeisje te fungeren. Je werkte bij Ouwendijck in twee shiften, de morgenploeg van 07.00 tot 13.00 uur en de middagploeg van 14.00 – 20.00 uur. Met Erna werkte ik in de morgenploeg. Dat betekende ontbijt maken en daarna stofzuigen, veel stofzuigen en de bedden opmaken en soms verschonen. De rommel die de jongeren maakten was ook toen al behoorlijk. Wij hadden nauwelijks contact met de jongeren want zij voelden zich ver verheven boven ons. Niet dat we daarmee zaten, maar het was toch vreemd. De docenten waren vaak wel aardig, maar het was toch vooral de bedoeling dat we veel werk verzetten. Voor de lunch bijvoorbeeld moesten de tafels helemaal netjes gedekt worden. Daar heb ik nog goede tafelmanieren aan overgehouden. Ook moesten de vleeswaren en kaas gesneden worden. Ik herinner me de grote voorraadkast waar we ons af en toe in opsloten. Dit om versgebakken koekjes te pikken of een stukje vlees.
Op Ouwendijck was het hard werken, maar ook heel erg leuk. Een hele week werken van zaterdag tot zaterdag leverde 60 gulden op. Eén jaar heb ik de ochtenddienst gedraaid en een ander jaar de avonddienst. Beide waren erg leuk. Alleen bij de avonddienst stond je wel 1,5 uur af te wassen/drogen.
Afijn, Villa Oudendijck bestaat niet meer. Het is in 1984 afgebroken om plaats te maken voor een -in mijn ogen- lelijke villa. Ik fiets er nog weleens langs en moet dan altijd denken aan de familie Poot.
Zie FB foto’s van Leidschendam-Voorburg: daar is een aantal foto’s van mij geplaatst.
Leuk verhaal van u opmmarjoke.nl.
Vriendelijke groet
Friederike Pondman