Trouwambtenaar
Voor diegene die dit nog niet wist; ik ben al een aantal jaren Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand (Babs) in de gemeente Westland. Een erebaan vind ik zelf. Het is ontzettend leuk om mensen te mogen trouwen. En het werk is ook heel divers. Je hebt bruiloften die extreem uitgebreid gevierd worden op mooie locaties, met video dagboeken, diverse fotografen en een enorme groep familie en vrienden allemaal in ‘het sis’.
Maar je hebt ook de eenvoudige bruiloften waarbij het bruidspaar net zo gelukkig is en de portemonnee van pa en ma dicht blijft. Het maakt mij als Babs allemaal niet uit, zolang ik maar iets voel bij de klik die twee mensen hebben. Een blik, elkaar vastpakken tijdens de speech, een stille traan die wegglijdt over een wang. Die momenten dat je denk; dit zit wel goed.
Vanmorgen een geregistreerd partnerschap ‘gedaan’. Twee mensen die kiezen voor elkaar, maar dan in een eenvoud die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Twee getuigen van de gemeente en de bode, met zes personen in het mooie Heilige Geest Hofje. Nee, ze wilden geen speech, geen ringen wisselen, geen boekje. En ja, ze zeiden ja tegen elkaar en na het zetten van de handtekeningen (dan is een geregistreerd partnerschap pas echt voor de wet bekrachtigd) feliciteerden ze elkaar met een dikke zoen. Ik bood nog even aan een foto te maken van dit moment, maar ook dat was niet nodig.
De zon scheen toen we naar buiten liepen, het was een prachtige morgen.
